Opis: Dzwony rurowe: Historia Mike'a Oldfielda: Reżyseria: Matt O'Casey. Z Dannym Boylem, Chrisem Braclikiem, Richardem Bransonem i Karlem Dallasem. W 1973 roku ukazał się album, który wbrew wszelkim przeciwnościom i oczekiwaniom trafił na szczyty brytyjskich list przebojów. Fakt, że album zapoczątkował wytwórnię płytową, która stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych marek na świecie (Virgin), stworzyła ścieżkę dźwiękową do jednego z największych filmów dekady (Egzorcysta), stała się najlepiej sprzedającą się płytą instrumentalną wszechczasów , ostatecznie sprzedał się w ponad 16 milionach egzemplarzy i został wykonany niemal samodzielnie przez 19-latka, co czyni tę historię jeszcze bardziej niewiarygodną. Tym albumem był Tubular Bells, a młodym i boleśnie nieśmiałym muzykiem był Mike Oldfield. Ten dokument zawiera wkład między innymi Sir Richarda Bransona, Danny'ego Boyle'a, rodziny Mike'a i oryginalnych inżynierów albumu Tubular Bells. Trzon filmu stanowi obszerny wywiad z samym Mikiem, w którym prowadzi nas przez wydarzenia, które doprowadziły do ​​napisania „Tubular Bells” – dorastanie z matką cierpiącą na poważne problemy psychiczne; schronienie, którego szukał w muzyce jako dziecko, dzięki talentowi, który doprowadził go do gry w klubach folklorystycznych w wieku 12 lat i podpisania kontraktu z zespołem folkowym swojej siostry, gdy miał zaledwie 15 lat; jego przerażające doświadczenie zażywania LSD w wieku 16 lat; i w końcu przybył do Manor Recording Studios jako młody muzyk sesyjny, gdzie dał taśmę demo inżynierowi dźwięku, który przekazał ją młodemu przedsiębiorcy Richardowi Bransonowi. Po ogromnym sukcesie albumu Mike wycofał się na wzgórze Hereford, stronił od życia publicznego i stał się odludkiem, dopóki nie wziął udziału w kontrowersyjnej terapii, która zmieniła jego życie. W 2012 roku Mike po raz kolejny poruszył wyobraźnię publiczności, kiedy poproszono go o występ podczas ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Londynie, gdzie Tubular Bells stanowiło ścieżkę dźwiękową do 20 minut godzinnej ceremonii. Nakręcony w swoim domowym studiu nagraniowym w Nassau, Mike gra także na wielu instrumentach Tubular Bells.